Hirudoterapia w weterynarii

Potwierdzona skuteczność pijawek w medycynie ludzkiej skłania do wykorzystania pijawek także w weterynarii. Od kilku dobrych lat stosuje się zabiegi z użyciem pijawek w zachodniej medycynie weterynaryjnej, jako jedno z najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych rozwiązań. 

Pijawka wykorzystywane do leczenia produkują w swoich gruczołach ślinowych ogromną liczbę leczniczych substancji. Są to m.in. związki hamujące procesy krzepnięcia krwi, przeciwzapalne, przeciwbólowe i znieczulające. Substancje te są wprowadzone do krwiobiegu działają nie tylko lokalnie w miejscu przystawienia pijawki, ale również ogólnoustrojowo.

Mimo wielkiego zaangażowania naukowców z całego świata, nie udało się im się do dziś stworzyć syntetycznych odpowiedników substancji produkowanych przez pijawki . Unikalna i niezwykła kompozycja hirudozwiązków pijawek sprawiła, że stały się one „naturalnym lekiem” stosowanym z powodzeniem od wielu lat w medycynie człowieka, a od niedawna również w medycynie weterynaryjnej w Polsce. Wbrew obawom właścicieli zabieg leczenia pijawkami nie jest bolesny dla pupila. Pijawka lekarska to niebywale skuteczna „broń” na bardzo wiele schorzeń weterynaryjnych.

Przy pomocy pijawki można leczyć nie tylko zwierzęta domowe ale także np. konie.

Hirudoterapia u zwierząt domowych obejmuje wspomaganie leczenia takich schorzeń jak:

• choroby układu kostno-stawowego (m.in. spondyloza, dyskopatia, dysplazja, zapalenie stawów, złamania, zwichnięcia)
• choroby ścięgien i powięzi (zapalenia, naderwania)
• choroby skóry (atopie, zapalenia)
• choroby zębów i przyzębia
• choroby oczu
• choroby naczyń krwionośnych i limfatycznych
• zapalenie gruczołu mlekowego
• trudno gojące się rany i blizny pooperacyjne
• urazy, krwiaki, stłuczenia, opuchlizny
• choroby reumatyczne i zwyrodnieniowe

U koni natomiast pozytywne efekty terapii uzyskuje się w przypadku m.in.:

• artritis,
• ataksji,
• grudy,
• choroby poświątecznej (mięśniochwat porażenny),
• krwiaków małżowiny usznej,
• ochwatu,
• odsednienia,
• opojów,
• rekonwalescencji po zabiegach operacyjnych,
• urazów więzadła krzyżowego,
• wszelkiego rodzaju zmian skórnych,
• zapalenia nerwów,
• zapalenia pochewek maziowych ścięgien,
• zapalenia ścięgien,
• zapalenia wymion,

Ponadto zauważono pozytywny skutek w leczeniu wielu chorób układowych występujących u zwierząt, a także w rekonwalescencji po operacjach chirurgicznych, zwiększając ukrwienie i odżywienie tkanek, a tym samym przyspieszając gojenie się ran.

Terapia trwa od 30 do 90 min. Pijawki pochodzą wyłącznie z legalnego źródła i potwierdzonej certyfikatami hodowli laboratoryjnej. Zabieg jest bezpieczny i nie daje skutków ubocznych jak to często jest w przypadku leczenia środkami farmakologicznymi, które obciążają wątrobę i nerki zwierzęcia. Po zabiegu krew może sączyć się z rany po pijawce nawet dwie doby ale najczęściej ustaje po ok 6-10h. Wykonuje się specjalny opatrunek, który zabezpiecza ranę przed infekcjami.

 

Tajemnice hirudoterapii

Tajemnice hirudoterapii, czyli terapia pijawkami.

Streszczenie

Hirudoterapia to naturalna metoda leczenia różnorodnych dolegliwości zdrowotnych przy użyciu pijawek. Pijawka poprzez regulację układu krążenia człowieka skutecznie leczy bądź wspomaga leczenie wielu chorób takich jak choroby układu sercowo-naczyniowego, endokrynologicznego, pokarmowego, moczowo-płciowego, oddechowego, kostno-stawowego, choroby dermatologiczne bądź neurologiczne.

Słowa kluczowe: hirudoterapia, leczenie pijawkami, pijawki, medycyna

Wstęp

Hirudoterapia to stara, sprawdzona i nieszkodliwa metod leczenia pijawkami przeżywająca obecnie w świecie renesans. Znana jest ludzkości już od dawna, jednakże od niedawna hirudoterapia wraca do łask i jest uważana za alternatywną metodą leczenia dolegliwości i schorzeń.

Pijawki wykorzystywane są do leczenia już od czasów starożytnych. Pisano o nich na egipskich hieroglifach, w Biblii, w dziełach starożytnych rzymskich i greckich medyków. Intensywny rozwój medycyny w XX wieku stał się przyczyną ograniczenia stosowania tych organizmów, jednakże wyizolowanie hirudyny z gruczołów śluzowych pijawek, jak również innych cennych związków, spowodowało ponowne zainteresowanie tą starą metodą terapii [14 , 20].

Dlaczego pijawki?

W hirudoterapii stosowane są pijawki pochodzące wyłącznie z hodowli laboratoryjnej oraz posiadające świadectwo pochodzenia. Wykorzystywane są wszystkie pijawki z gatunku Hirudo medicinalis: pijawka lekarska lecznicza (Hirudo medicinalis medicinalis), pijawka lekarska apteczna (Hirudo medicinalis officinalis) oraz pijawka lekarska orientalna (Hirudo medicinalis orientalis) [1]. Pijawka przywiera do ciała swojej ofiary za pomocą otworu gębowego wyposażonego w przyssawki i trzy promieniście ułożone szczeki. Każda szczęka posiada 80-90 małych chitynowych zębów. Nakłucie skóry ma kształt trzech promieniście rozchodzących się linii. Pijawka po nakłuciu pobiera krew z żywiciela. Z ciała osoby ukąszonej potrafi wyssać ilość krwi odpowiadającą jej dziesięciokrotnej masie [16]. Jednocześnie z jej gruczołów ślinowych do krwioobiegu człowieka uwalniane są liczne substancje lecznicze. Po zabiegu muszą zostać zniszczone zgodnie z obowiązującymi przepisami, gdyż zabronione jest stosowanie tych samych pijawek różnym osobom [12].   

Skład wydzieliny gruczołów ślinowych pijawki

W skład wydzieliny gruczołów ślinowych pijawki lekarskiej zalicza się:

•    inhibitory krzepnięcia krwi:
- hirudyna,
- inhibitory transglutaminaz osoczowych I i II – czynniki stabilizujące fibrynę,
- antystazyna [11];
•  inhibitory agregacji płytek krwi:
- apyraza [13],
- kalina [16],
- saratyna,
- destabilaza [6];
•    hementyna [7] i hementeryna o działaniu fibrynolitycznym [10];
•    PC-LS – czynnik przeciwpłytkowy oraz regulujący ciśnienie tętnicze krwi [22];
•    esteraza cholesterolowa i triglicerydaza odpowiedzialne za rozkład triglicerydów        i cholesterolu [24];
•    inhibitory proteinaz o działaniu przeciwzapalnym:
- hirustaza,
- bdeliny,
- egliny [5];
•    neuroprzekaźniki:
- dopamina,
- acetylocholina,
- serotonina,
- histamina;
•    endorfiny [6];
•    inhibitory wzrostu mikroorganizmów:
- kolagenoza [15],
- chloromycetyna,
- hialuronidaza [18];
•    steroidy:
- kortyzol,
- progesteron,
- estradiol,
- testosteron,
- dehydroepiandrosterol;
•    antyelastaza odpowiedzialna za rozkład elastazy [6].

Terapeutyczny efekt działania substancji aktywnych wydzieliny ślinowej pijawek lekarskich

Hirudoterapia nie stanowi panaceum na wszystkie choroby, jednakże skutecznie leczy bądź wspomaga leczenie wielu schorzeń układu sercowo-naczyniowego, krwiaki i zakrzepy, nadciśnienie niedociśnienie, choroby i bóle serca, zakrzepowe zapalenie żył, chorobę niedokrwienną, wysoki cholesterol, choroby skóry, hemoroidy, rwę kulszową, żylaki, trudno gojące się rany, obrzęki powypadkowe, choroby płuc i oskrzeli, choroby przewodu pokarmowego, choroby wątroby, wrzody żołądka i dwunastnicy, alergie, procesy starzenia, choroby kobiece, bezpłodność, prostatę, impotencję, zapalenie korzonków nerwowych, udary, bóle stawów, choroby nerek, bóle kręgosłupa, agresję, histerię, nerwice, depresję, a nawet niektóre nowotwory.

Choroby układu sercowo-naczyniowego

Ze względu na przeciwzakrzepowe, fibrynolityczne i przeciwagregacyjne działanie składników pochodzących z wydzieliny ślinowej Hirudo medicinalis, pijawki te są przykładane pacjentom z chorobami zakrzepowo-zatorowymi, z nadciśnieniem, z miażdżycą oraz osobą po zabiegach plastyczny, w szczególności po replantacjach.

Choroby zakrzepowo-zatorowe

Hirudyna jest głównym związkiem przeciwzakrzepowym wydzielanym przez pijawki. Jest ona silnym inhibitorem trombiny [21]. Wykazano, iż jest to substancja efektywniejsza  w zapobieganiu udarom i zawałom niż kwas acetylosalicylowy czy też heparyna [1]. Natomiast antykoagulanty zawarte w wydzielinie ślinowej pijawek ograniczają powstawanie zakrzepów [15]. Badania in vivo przeprowadzone na szczurach, królikach oraz psach wykazały, iż jest ona lekiem nie tylko dobrze tolerowanym, ale również charakteryzującym się niską toksycznością [19]. Istotną rolę w leczeniu chorób zakrzepowo-zatorowych odgrywają substancje przeciwagregacyjne, takie jak apyraza. Jest to substancja zaliczana do niespecyficznych inhibitorów agregacji trombocytów, która zmniejsza agregację płytek krwi poprzez hamowanie wydzielania trifosforanu adenozyny (ATP) [13]. Ponadto wydzielane przez Hirudo medicinalis białka, takie jak kalina i saratyna, hamują adhezję trombocytów do kolagenu za pośrednictwem czynnika von Willebranda, co zapobiega agregacji płytek krwi [16]. Z kolei destabilaza, hamuje agregacje trombocytów indukowaną przez kolagen oraz czynnik aktywacji płytek (PAF). Powoduje również inhibicję cyklazy adenylowej oraz zmniejsza produkcję cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP), przez co ogranicza agregację trombocytów [4]. W wydzielinie gruczołów śluzowych pijawek wykryto również substancje fibrynolityczne, takie jak hementeryna i hementyna. Hementeryna odpowiedzialna jest za aktywację plazminogenu do plazminy. Dzięki swoim właściwościom rozpuszcza ona zakrzepy oraz udrażnia naczynia. Jednocześnie substancja ta jest nieczuła na obecny we krwi naturalny enzym rozkładający białka [10]. Z kolei hementyna jest proteinazą rozpuszczającą fibrynę i rozkładającą fibrynogen na fragmenty peptydowe [7].

Miażdżyca 

Badania kliniczne wykazują korzystny wpływ hirudoterapii na poziom stężenia lipidów. U pacjentów poddanych leczeniu pijawkami zaobserwowano normalizację poziomu całkowitego cholesterolu (TCI), triglicerydów (TG) oraz zmniejszenie LDL [5]. Związane jest to z wydzielaniem przez Hirudo medicinalis esterazy cholesterolowej i lipazy (triglicerydazy), odpowiedzialnej za rozkład triglicerydów. W badaniach potwierdzono również przeciwmiażdżycowe oddziaływanie saratyn, poprzez ich działanie przeciwtrombinowe podczas formowania się płytki miażdżycowej [3].

Nadciśnienie tętnicze

PC-LS jest najważniejszym czynnikiem w wydzielinie ślinowej pijawek, który odpowiedzialny jest za regulacje ciśnienia. Jest to substancja niskocząsteczkowa związana łańcuchem polipeptydowym z destabilazą. Jej właściwości są podobne do prostacykliny. Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, iż substancja ta powoduje wydzielanie tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). PC-LS jest typowym regulatorem ciśnienia tętniczego krwi, obniża ciśnienie za wysokie, a zbyt niskie podwyższa [22]. Ponadto histamina obecna w wydzielinie ślinowej pijawek uczestniczy w obniżeniu ciśnienia tętniczego poprzez rozszerzenia naczyń krwionośnych [6].

Zabiegi chirurgiczne i replantacje

Osoby po zabiegach chirurgicznych i replantacjach są narażone na powikłania zakrzepowo-zatorowe. W czasie zabiegu hirudoterapii przystawia się pijawki w miejscu replantacji kończyn, piersi, prącia czy ucha [15]. Substancje przeciwzakrzepowie, fibrynolityczne  i przeciwagregacyjne wydzielane przez te organizmy przywracają krążenie przy replantowanym narządzie. Natomiast inne uwalniane przez nie substancje, takie jak bdeliny przyspieszają gojenie ran. Mechanizm ich działania jest odwrotny do wpływu fibrynolityków, hamują bowiem plazminę. Stan zapalny często powstający po zabiegu replantacji może zostać ograniczony poprzez bdeliny, gdyż hamują one czynniki zapalne, jak również zmniejszają obrzęk [17]. 

Działanie wydzieliny gruczołów ślinowych pijawek na układ nerwowy

Od najdawniejszych czasów pijawki przykładane były w celu poprawy nastroju i samopoczucia. Dziś wiadomo, że związane jest to z wydzielaną przez Hirudo medicinalis endorfiną, zwaną hormonem szczęścia. Wywołuje ona nie tylko uspokojenie i euforię, ale również działa przeciwbólowo. Stosowanie hirudoterapii zalecane jest więc pacjentom z depresją, nerwicami, a także w leczeniu tików nerwowych. Ponadto pijawki wydzielają neuroprzekaźniki, takie jak histaminę, dopaminę, acetylochloinę i serotoninę, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego [23]. Z gruczołów ślinowych pijawek wyizolowano substancje, które pobudzają wzrost komórek nerwowych. Badania dowiodły, że zarówno enzym proteolityczny destabilaza, jak i inhibitory proteaz – bdelina A, bdelina B oraz egliny, odpowiedzialne są za stymulację wzrostu komórek nerwowych w zwojach nerwowych embrionu kurczaka. Koncentrat tych substancji powoduję wzrost neuronów czuciowych w zwojach rdzeniowych. Chalisova i wsp. [22] wykazali, że egliny i bdeliny, działają na układ nerwowy podobnie do neksyny, uwalnianej przez komórki glejowe Neksyna odgrywa istotną rolę podczas tworzenia filopodiów, niezbędnych do regeneracji włókien nerwowych [8]. Dowiedziono również, iż destabilaza, bdelina A, bdelina B oraz eglina C spełniają podobną rolę, jak czynnik wzrostu nerwów (NGF), neurogenny czynnik pochodzenia mózgowego (BDNF) oraz neurotrofiny 3 i 4. Badacze wnioskują, iż prawdopodobnie inhibitor proteazy i NGF aktywują ten sam receptor. W rozdziale chromatograficznym zaobserwowano, że destabilaza jest ściśle połączona frakcją zawierającą niebiałkowe niskocząsteczkowe składniki. Wykrycie w wydzielinie ślinowej pijawki czynników pobudzających wzrost komórek nerwowych stwarza możliwość zastosowania hirudoterapii do leczenia schorzeń neurodegeneracyjnych, takich jak dystrofia nerwowo-mięśniowa czy choroby Parkinsona [8].

Działanie wydzieliny gruczołów ślinowych pijawek w procesie zapalnym i terapii bólu

Z gruczołów ślinowych pijawek lekarskich wyizolowano liczne substancje o działaniu przeciwzapalnym. Najlepiej poznaną jest eglina – silny inhibitor czynników zapalnych, w tym proteaz, takich jak chymozyna, α-chymotrypsyna, elastaza, subtilizyna i katepsyna G, uwalnianych przez ludzkie granulocyty. Enzymy te biorą udział w patogenezie chorób płuc, m.in. rozedmy płuc, oraz w zaburzeniach zakrzepowych i innych procesach zapalnych [5]. Dlatego też hirudoterpia znalazła zastosowanie w wspomaganiu leczenia chorób płuc i oskrzeli, w tym zapalenia płuc z objawami niewydolności oddechowej oraz ciężkiej postaci astmy oskrzelowej. Ponadto wydzielina ślinowa pijawek ma wpływ na zmniejszenie poziomu mediatorów zapalnych, takich jak interleukina 2 i endoteliny [9]. Wspomniane już bdeliny, nie tyle tylko przyspieszają gojenie się ran, ale również wykazują działanie przeciwzapalne. Wyizolowana z gruczołów ślinowych pijawki bdelina A hamuje trypsynę, plazminę oraz akrozynę, natomiast bdelina B wyłącznie trypsynę i plazminę. Zidentyfikowano również hirustazynę, która należy do grupy antystazyn. Podobnie jak w przypadku bdyliny i efliny hamuje ona trypsynę, α-chymotrypsynę i ketpsynę G. Jest ona również inhibitorem tkankowej kalikreiny [5]. Kalikreina tkankowa odgrywa istotną rolę w patogenezie bólu, tak więc zmniejszenie jej stężenia ogranicza tym samym reakcję bólową. Ugryzienie przez pijawkę jest praktycznie bezbolesne, gdyż organizmy te wydzielają endorfiny, które działają przeciwbólowo. Badania wykazały, że hirudoterapia zmniejsza intensywność ból w chorobie zwyrodnieniowej stawów oraz poprawia aktywność ruchową. Hirudoterapia znalazła również zastosowanie w wielu stanach zapalnych przebiegających z dokuczliwym bólem, takich jak choroby kręgosłupa, reumatoidalne zapalenie stawów, bóle głowy, rwa kulszowa, zapalenie korzeni nerwowych czy też choroba zwyrodnieniowa stawów [2]. Hirudoterapeuci zapewniają o skuteczności przykładania pijawek również w innych chorobach o podłożu zapalnym. W zapaleniu rogówki, tęczówki, naczyniówki, w guzie rzekomym oka oraz wytrzeszczu obrzękowym zaleca się przykładanie pijawki w okolicach skroni, natomiast w stanie zapalnym krtani na szyi. Z kolei przy bólu wątroby oraz chorobach woreczka żółciowego zaleca się stawianie pijawek w okolicach wątroby. Specjaliści zalecają hirudoterapię w zapaleniu zatok, ostrym zapaleniu ucha środkowego oraz w zapaleniu przyzębia (paradontozie) [1].

Działanie wydzieliny gruczołów ślinowych pijawek w schorzeniach układu moczowo-płciowego

Hirudoterapeuci wskazują na skuteczność przystawiania pijawek lekarskich w chorobach kobiecych, takich jak stany zapalne pochwy, przydatków, błony śluzowej macicy, ropniaki jajników i jajowodów, torbielowatość jajników oraz nadżerki szyjki macicy. Pijawki przykładane są wówczas na sklepienie pochwy, kość łonową, na obszar odbytu bądź na kość ogonową. U mężczyzn pijawki przykładane są wzgórku łonowym oraz łydce w celu zmniejszenia rozrostu gruczołu krokowego. Przeciwzapalne działanie wydzieliny gruczołów ślinowych Hirudo medicinalis na układ moczowo-płciowy spowodowane jest obecnością bdelin A, inhibitorów akrozyny, która odgrywa istotną rolę w powstawaniu procesu zapalnego pochwy, sromu, prostaty i innych części układu moczowo-płciowego. Ponadto hirudoterapia przynosi pozytywne efekty w leczeniu zaburzeń miesiączkowania oraz leczeniu niepłodności kobiet i mężczyzn. Prawdopodobnie związane jest to z hormonami wydzielanymi przez pijawki, takimi jak progesteron, estradiol, testosteron, kortyzol oraz dehydroepiandrosteron [6].

Działanie wydzieliny gruczołów ślinowych pijawek w zakażeniach bakteryjnych

Pijawki żyją w symbiozie z drobnoustrojem, produkującym substancje przeciwbakteryjną – chloromycetynę (chloramfenikol) [18]. Z tego też powodu zastosowanie hirudoterapii może okazać się pomocne w sytuacjach, w których stosuje się chloramfenikol, a mianowicie w zapaleniach opon mózgowo rdzeniowych, tężcu, meningokokowej posocznicy oraz zakażeniu Staphylococcus aureus. Pijawki wytwarzają również hialuronidaze, substancję rozpuszczającą składniki cukrowe ścian komórkowych przetrwalników wielu mikroorganizmów. Działanie przeciwbakteryjne wykazuje także destabilaza [6].

Działanie wydzieliny gruczołów ślinowych pijawek w schorzeniach dermatologicznych i kosmetologii

W XIX wieku kobiety przystawiały pijawki żeby wyglądać młodziej. Dzisiaj hirudoterapeuci potwierdzają skuteczne zastosowanie hirudoterapii w dermatologii i kosmetologii. Substancją uwalnianą ze śliny pijawek, odpowiedzialną za spowolnienie procesu starzenia się skóry jest antyelastaza. Hamuje ona działanie enzymu rozkładającego elastynę oraz spowalnia rozkład tkanki sprężystej skóry. Leczenie pijawkami przynosi dobre efekty w leczeniu trądziku, cellulitu, łuszczycy, przebarwień, egzem, sklerodermii, różyczki, pajączków na kończynach dolnych, jak również w gojeniu ropni i czyraków. Wykazano również, iż hirudoterapia jest skuteczna, jako wspomagająca terapia w toczeniu [9]. 

Przeciwwskazania do stosowania hirudoterapii

Ograniczenia stosowania hirudoterapii można podzielić na bezwzględne i względne.

Hirudoterapia jest bezwzględnie przeciwwskazana w następujących stanach:

•    u chorych na hemofilię bądź inne choroby krwi związane z niedoborem czynników krzepnięcia,
•    u osób z zaawansowaną anemią,
•    u kobiet w ciąży, ponieważ:
- substancje zawarte w wydzielinie ślinowej pijawek mogą wywołać poronienie,
- po hirudoterapii czasami występują działania niepożądane, m.in. zakażenie bakterią Aeromonas hydrophila, które wymagają zastosowanie leków chemicznych.

Należy zachować ostrożność w przypadku:

•    hipotonii wówczas, gdy ciśnienie jest niższe niż 80/60, w przeciwnym razie może dojść do zasłabnięcia,
•    nadżerkowego zapalenia błony śluzowej żołądka oraz krwawień z przewodu pokarmowego,
•    u pacjentów z alergią na proteiny; w wyjątkowych sytuacjach, takich jak po replantacji możliwe jest stosowanie hirudoterapii u osób uczulonych, lecz z jednoczesnym podawaniem leków przeciwhistaminowych,
•    jednoczesnego stosowania kwasu acetylosalicylowego, antykoagulantów oraz innych niesteroidowych leków przeciwzakrzepowych i inhibitorów agregacji trombocytów [1].

Nie zaleca się przeprowadzania zabiegu hirudoterapii:

•    u dzieci poniżej 10 roku życia; wyjątek stanowią pacjenci po replantacji,
•    u kobiet w trakcie trwania miesiączki,
•    u pacjentów z ogólnym osłabieniem,
•    u osób z wysoką temperaturą, gruźlicą bądź zarażonych wirusem HIV,
•    u osób chorych psychicznie [1].

Podsumowanie

Hirudoterapia jest całkowicie naturalną metodą leczenia wielu chorób. Związki zawarte w ślinie pijawek przenikają do organizmu człowieka i wywołują szereg zmian biochemicznych. Substancje te posiadają właściwości przeciwzakrzepowe, rozszerzające i uszczelniające naczynia krwionośne, przeciwhistaminowe, przeciwbólowe, antybiotyczne, jak również regenerujące skórę i komórki nerwowe. Hirudoterapeuci zapewniają o skuteczności stosowania hirudoterapii w leczeniu bądź wspomaganiu leczenia wielu chorób.

Hirudoterapia w krajach takich jak Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy czy Rosja traktowana jest jako przyjęta metoda leczenia stosowana przez lekarzy. Jednakże w świetle polskiego prawa ten sposób leczenia jest niekonwencjonalny. 

Autor: Monika Duszyńska

Literatura:

1.    Adamiak D. Na odcięty palec i ból głowy. Zdrowy styl. 2007, 51, 28-29.
2.    Andereya S., Stanzel S., Maus U. i wsp. Assessment of leech therapy for knee osteoarthritis: a randomized study. Acta Orthop. 2008, Apr, 79 (2), 235-243.
3.    Baskova I.P.., Iusupova G.I., Nikonov G.I. Lipase and cholesterol-esterase activity in the salivary gland secretions of the medical leech Hirudo medicinalis. Biokhimiia. 1984, Apr, 49 (4), 676-678.
4.    Baskova I.P., Zavaalova L., Berezhnov S. i wsp. Inhibition of induced and spontaneous platelet aggregation by destabilase from miedicinal leech. Platelets. 2000, Mar, 11 (2), 83-86.
5.    Baskova I.P., Zavalova L. Proteinase inhibitors from the medicinal leech Hirudo medicinalis. Biochemistry (Moscow). 2001, 66, 7, 703-714 (12).
6.    Baskova I.P., Zavalova L.L. Polyfunctionality of destabilase, a lysozyme
from a medicinal leech. Bioorg. Khim. 2008, May-Jun, 34 (3),
337-343.
7.    Budzynski A.Z. Interaction of hementin with fibrinogen and fibrin, Blood Coagul Fibrinolysis. 1991, Feb, 2 (1), 149-152.
8.    Chalisova N.I., Baskova L.P., Zavalova L.L. i wsp. The neurite-stimulating influence of components of medicinal leech salivary gland secretions in organotypic culture of spinal ganglia. Neuroscience and behavioral physiology. 2003, 33, 1, 85-88, 2003.
9.    Cheng S.P., Liu J.L., Yuan J. Study of the effect of leeching on plasma endothelin and soluble interleukin-2 receptor in patients with systemic lupus erythematosus. Chin. J. Integr. Med. 2005, Mar, 11 (1), 65-68.
10.    Chudzinski-Tavassi A.M., Kelen E.M., de Paula Rosa A.P. i wsp. Fibrino(geno)lytic properties of purified hementerin, a metalloproteinase from the leech Haementeria depressa. Thromb. Haemost. 1998, Jul, 80 (1), 155-160. – 17.
11.    Dunwiddie C., Thornberry N.A., Bul H.G. i wsp. Antistasin, a leechderived inhibitor of factor Xa. Kinetic analysis of enzyme inhibition and identification of the reactive site. J. Biol. Chem. 1989, Vol. 264, Issue 28, 16694-16699, Oct.
12.    Dynowski Z.F. Podstawy hirudoterapii. 2007.
13.    Eldor A., Orevi M., Rigbi M. The role of the leech in medical therapeutics. Blood Rev. 1996, Dec, 10 (4), 201-209.
14.    Hyson J.M. Leech therapy: a history. J Hist Dent. Mar, 2005, 53 (1), 25-27.
15.    Knobloch K., Gohritz A., Busch K. i wsp. Hirudo medicinalis – leech applications in plastic and reconstructive microsurgery – a literature review. Handchir. Mikrochir. Plast. Chir. 2007, Apr, 39 (2), 103-107.
16.    Kose A., Zenqin S., Kose B. i wsp. Leech bites: massive bleeding, coagulation profile disorders, and severe anemia. Am. J. Emerq. Med. 2008, Nov, 26(9), 1067, e 3-6.
17.    Krejci K., Fritz H. Structural homology of a trypsin-plasmin inhibitor from leeches (bdelin B-3) with secretory trypsin inhibitors from mammals. FEBS Lett. 1976, Apr 15, 64 (1), 152-155.
18.    Laufer A.S., Siddall M.E., Graf J. Characterization of the digestivetract microbiota of Hirudo orientalis, a european medicinal leech. Appl. Environ. Microbiol. 2008, Oct, 74 (19), 6151-6154.
19.    Markwardt F., Hauptmann J., Nowak G. i wsp. Pharmacological studies on the antithrombotic action of hirudin in experimental animals. Thromb Haemost. 1982, Jun 28, 47 (3), 226-229.
20.    Munshi Y., Ara I., Rafique H., Ahmad Z. Leeching in the history-a review. Pak J. Biol. Sci. 2008, Jul, 1, 11(13), 1650-1653.
21.    Mutschler E., Geisslinger G., Kroemer HK., Schäfer-Korting M. Farmakologia i toksykologia. 2004. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław, Wydanie I polskie pod redakcją Andrzeja Danysza., str. 526.
22.    Nikonov G.I., Titova E.A., Seleznev K.G. A stable prostacyclin-like substancje produced by the medicinal leech Hirudo medicinalis. Prostaglandins Other Lipid Mediat. 1999, Aug, 58 (1), 1-7.
23.    Salgueiro S., Potts S., McIlgorm E.A. i wsp. A protein from the salivary glands of the giant Amazon leech with high sequence homology to a nicotinic acetylcholine receptor subunit. Z. Naturforsch. [C]. 1999, Nov, 54 (11), 963-71.
24.    Sviridkina L.P., Borovaia E.P., Makhneva A.V.: Hirudotherapy in combined sanatorium-spa treatment of patients with coronary heart disease. Vopr Kurortol. Fizioter. Leech. Fiz. Kult. 2008, May-Jun, (3), 12-15.

Leczenie pijawkami pacjentki ze zmianami troficznymi na kończynie dolnej

Pacjentka w wieku 60 lat odczuwała parestezje w obrębie kończyny dolnej prawej w okolicach stawu skokowego, gdzie widoczne były zmiany troficzne na skórze oraz odczuwane przez pacjentkę słabe ukrwienie kończyny, czego powodem było szybkie marznięcie nóg. 

Wykonałam jej 5 zabiegów. Okolice k. krzyżowej, nerek, pozostałe trzy zabiegi w obrębie zmian skórnych. 

Już po pierwszej terapii chora poczuła poprawę ukrwienia kończyny, która stała się cieplejsza i widoczne zmiany zaczęły się powoli wycofywać. Z każdym kolejnym zabiegiem było widać coraz lepsze rezultaty terapii. Dziś pacjentka czuje się bardzo dobrze. Mrowienie ustąpiło całkowicie, a wygląd kończyny znacznie się poprawił co widać na zdjęciach zamieszczonych poniżej. Aby całkowicie wycofać zmiany koloru skóry w obrębie kostki należało by jeszcze powtórzyć terapię kilkakrotnie w odpowiednich odstępach czasu oraz stawiając pijawki w ściśle określonych miejscach. 

Przyczyny wydłużonego czasu krzepnięcia

Czas krzepnięcia ulega wydłużeniu co uwidacznia się w zwiększonym poziomie INR. Przyczyn może być wiele. Jedną z nich jest dieta bogata w czosnek, anyż, imbir, miłorząb japoński, wit. E czy rumianek. Także preparaty zawierające kwasy Omega-3 mogą przyczyniać się do dłuższego niż zwykle czasu krwawienia. Kolejną z przyczyn są choroby takie jak:

• białaczka,
• mocznica,
• niedokrwistość złośliwa,
• niedobór wit. K,
• ch. wątroby,
• chemioterapia,
• niektóre antybiotyki,
• leki na nadkwasotę,
• statyny, 
• NLPZ,
• oczywiście leki przeciwkrzepliwe (jest ich na prawdę sporo),
• allopurinol (stosowany przy dnie moczanowej),
• doustne leki przeciwhistaminowe np. zyrtec, clemastin, claritine.

Vitafon

Wibroakustyka

 

Wibroakustyczne metody leczenia i profilaktyki chorób po raz pierwszy znalazły zastosowanie w praktyce pod koniec XX wieku. Istota metody polegała na tym, że w miejscu zmian chorobowych stosowano oddziaływanie za pomocą drgań dźwiękowych o zmieniającej się w określonej skali częstotliwości. W efekcie w miejscu oddziaływania znacznie poprawiał się przepływ krwi i limfy. Metodyka leczenia obejmuje także wibroakustyczne oddziaływanie na wątrobę i nerki, znacznie zwiększające ich wydajność oraz na odpowiedni odcinek kręgosłupa. Wibroakustyczne urządzenie VITAFON wynalezione zostało w 1994 r. i od tej pory jest stosowany w medycynie w wielu krajach. Zasada jego działania jest dosyć prosta: urządzenie VITAFON oddziałuje przy pomocy mikrowibracji na organizm, przy czym zakres częstotliwości i amplitudy drgań zgodne są z mikrowibracjami, które naturalnie mają miejsce w organizmie. W obszarze zaatakowanym chorobą znacznie zwiększa się przepływ krwi i limfy. Wysoka skuteczność leczenia, czasami nie do wyjaśnienia z punktu widzenia medycyny klasycznej, znalazła swoje wyjaśnienie wraz z odkryciem zjawiska mikrowibracji tkanek organizmu, będącego, obok tlenu i energii, jednym z najważniejszych zasobów organizmu. Okazało się, że oddziaływanie wibroakustyczne na tkanki organizmu nie tylko poprawia ukrwienie i krążenie limfy, ale także nasyca je mikrowibracjami – koniecznym zasobem organizmu, którego brak często jest najważniejszym czynnikiem, decydującym o tym, że organizm nie radzi sobie z chorobą. Wraz z tym odkryciem opracowane zostały nowe, efektywniejsze metodyki leczenia.

Fizjologiczny mechanizm oddziaływania wibroakustycznego

Mikrowibracje są obecne w każdym żywym organizmie i odgrywają taką samą rolę, jak ruchy Browna (cieplne) w przyrodzie nieożywionej. Przy braku ruchów Browna (przy temperaturze zera absolutnego) reakcje chemiczne są hamowane, a przy pełnym braku mikrowibracji dochodzi do zatrzymania wszystkich fizjologicznych i biochemicznych procesów w żywym organizmie. Mikrowibracje są tak samo znaczącym i nieodzownym źródłem dla organizmu, co jedzenie i tlen. Ludzie i zwierzęta samodzielnie doprowadzają do powstawania mikrowibracji w swoim ciele.

Ich podstawowym źródłem jest aktywność mięśniowa (drżenie mięśni), która ma miejsce nawet w stanie spoczynku.

Podczas snu aktywność mięśniowa jest ok. dwukrotnie niższa, niż podczas ruchu, dlatego rano często zaobserwować można obrzęk, ociężałość ruchową. Siedzący tryb życia w sposób istotny obniża ogólny poziom mikrowibracji w organizmie, co prędzej czy później doprowadza do powstania wielu różnych chorób. Źródłem mikrowibracji jest także dźwięk. Dziecko często głośno płacze właśnie dlatego, że krzyk dostarcza organizmowi mikrowibracji. Wystarczy zacząć kołysać dziecko w łóżeczku, a ono od razu się uspokaja. Zrelaksowane koty rozluźniają się i obniżenie mikrowibracji ze strony mięśni szkieletowych kompensują mruczeniem. Całkowicie rozumową, fizjologiczną podstawę ma przekonanie o tym, że śmiech przedłuża życie. Terapia wibroakustyczna pozwala na zwiększenie ilości mikrowibracji w organizmie. Właśnie tym wyjaśnia się jej efektywność i spektrum zastosowań. W urządzeniach wibroakustycznych wykorzystuje się pasmo częstotliwości i amplitudy drgań, zgodne z mikrowibracjami w żywym organizmie. Podstawowe obszary działania to obszary powstania patologii i nie posiadające własnej tkanki mięśniowej nerki, wątroba i kręgosłup. Od intensywności wibracji właśnie w tych obszarach zależą pokłady siły w ciele, jego układ odpornościowy i zdrowie.

Wibroakustyczny masaż okolic nerek zwiększa ogólne fizyczne zasoby organizmu, wywołując odczucie przypływu sił, zwiększając wytrzymałość na wysiłek fizyczny, normalizując ciśnienie, poprawiając sen, obniżając poziom cholesterolu we krwi.

Masaż okolic wątroby przyspiesza procesy detoksykacji i wydalania osadów, zauważalnie zmniejsza intensywność reakcji alergicznych. Masaż kręgosłupa poprawia ukrwienie rdzenia kręgowego i zwiększa ilość dostarczanych do krwi komórek pierwotnych (patent FR Nr 2166924), potrzebnych do odbudowy tkanek. Masaż okolic, w których doszło do stanów chorobowych znacznie zwiększa prędkość wydalania zanieczyszczeń, zmniejsza obrzęk, przyspiesza reakcję systemu immunologicznego i zwiększa efektywność terapii lekarstwami. W przypadku wrażliwości uczuleniowej na lekarstwa masaż wibroakustyczny często jest jedynym sposobem na wyleczenie dolegliwości.

Przeciwwskazania Przeciwwskazania w używaniu urządzenia:
− w obszarach występowania nowotworów złośliwych;
− przy ciąży;
− w obszarze tromboflebitu;
− w obszarach zdiagnozowanej arteriosklerozy;
− przy ostrych infekcjach;
− przy podwyższonej temperaturze ciała;
− w obszarze działania zaimplantowanych stymulatorów.

W związku z brakiem metodyki leczenia nie zezwala się na używanie przetwornika bezpośrednio w okolicach serca. Jeśli w obszarze działania znajdują się organy, w których wykryto kamienie (woreczek żółciowy, drogi moczowe i in.), to zabiegi przeprowadzane są tylko z zalecenia i pod obserwacją lekarza.

Ogólne zasady terapii przy wykorzystaniu VITAFON-u

Zastosowanie VITAFON-u okazuje się efektywne przy chorobach, wywołanych zakłóceniami miejscowego krwiobiegu, jak również zakłóceniem przewodnictwa układu nerwowego (unerwienia) wskutek znacznego pogorszenia zaopatrzenia go w krew. Niezwykłą właściwością tego urządzenia jest to, że, z jednej strony, nie wpływa on szkodliwie na zdrową tkankę, a z drugiej strony - jego leczniczy efekt jest najbardziej największy w przypadku znacznych zmian w systemie krążenia. Taka selektywność związana jest ze zbieżnością mechanizmów wzmocnienia układu krążenia, dokonywanego przez VITAFON i wykorzystywanego przez sam organizm. Przy ostrym obniżeniu przepływu krwi naturalne mikrowibracje ścianek naczyń krwionośnych ustają i jedyną alternatywą staje się mikrowibracje zewnętrzne. Właśnie dlatego VITAFON pozwala na poprawę krążenia i tym samym przewodnictwa włókien nerwowych, umieszczonych w przestrzeni między kręgami, co jest nad wyraz ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Dzięki poprawie krążenia w obszarze choroby i odbudowaniu przewodnictwa włókien nerwowych VITAFON pozwala na przyspieszenie procesów regeneracyjnych, usunięcie obrzmienia, odbudowę aktywność ruchowej licznych przewodów, podniesienie sprawności funkcjonowania organów wewnętrznych i efektywność leczenia farmaceutycznego.

Z zasady terapia z wykorzystaniem VITAFON-u włącza w siebie oddziaływanie na obszar choroby i na kręgosłup. Kręgosłup pełni w organizmie szczególnąrolę, ponieważ właśnie przez niego przechodzą drogi układu, sterującego wszystkimi bez wyjątku organami i kierowanego przez ośrodkowy układ nerwowy. Choroby kręgosłupa niewątpliwie wpływają na funkcjonowanie tego lub innego organu. Czasem proces ten przebiega powoli i niepostrzeżenie dla człowieka (na przykład, stopniowe odkładanie się soli). Dlatego terapia VITAFON-em kręgosłupa przynosi pozytywne efekty podczas leczenia każdego z chorych organów.

W przypadku procesów zapalnych w obszarze choroby konieczne jest korzystanie z preparatów przeciwzapalnych i, w razie konieczności, środków antybakteryjnych.

Procesowi zdrowienia z reguły towarzyszy wzmożenie procesu przemiany materii i zwiększony poziomem toksyn w krwi. Dlatego oddziaływanie urządzenia na obszar nerek, poprawiające ich pracę,bardzo pożytecznie wpływa na oczyszczanie organizmu i powinno mieć miejsce w prawie wszystkie przypadkach leczenia. Jednocześnie należy pamiętać, aby najpierw oddziaływać na obszar nerek, a dopiero potem na inne obszary. Oprócz tego, czas oddziaływania na obszar nerek jest dłuższy lub równy sumarycznemu czasowi oddziaływania na wszystkie pozostałe obszary.

Przed rozpoczęciem terapii VITAFON-em należy poddać się badaniu lekarskiemu. Jest to ważne z dwóch przyczyn: po pierwsze, w celu postawienia poprawnej diagnozy i określenia przyczyny choroby – właśnie od tego głównie zależy efektywność leczenia, i po drugie, w celu określenia przeciwwskazań.

• Nie należy spieszyć się z wyzdrowieniem w ciągu jednego czy dwóch dni i ignorować wskazanych metod leczenia. Czas trwania zabiegów należy zwiększać stopniowo.
• Jeżeli nie postawiono dokładnej diagnozy, mają Państwo pytania lub wątpliwości, należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia.

Częstotliwość przeprowadzenia zabiegów

Zazwyczaj zabiegi będą przeprowadzane wieczorem, przed snem. Lecz jeżeli mają Państwo możliwość i chcą osiągnąć maksymalny efekt leczniczy, prosimy o korzystanie z następujących zasad.

W połączeniu z terapią środkami farmaceutycznymi zabiegi należy przeprowadzaćpodczas maksymalnej koncentracji lekarstwa w krwi: przez 40-60 minut po przyjęciu tabletek lub mikstur, przez 5-15 minut od zastrzyku i przez 2-4 godziny od nałożenia maści.
Działanie VITAFON-u trwa 4-6 godzin. Maksymalna ilość zabiegów na dobę- trzy. Jeżeli chodzi o poprawę ukrwienia komórek nerwowych, zapewniających pracę narządów objętych leczeniem, optymalny czas na dokonywanie zabiegów to 40-60 minut do maksimum dobowej aktywności danego organu. Czasem jest potrzebna ciągłego utrzymywania ukrwienia tkanki nerwowej - w takich wypadkach należy przeprowadzać 2-3 zabiegi w ciągu dnia.

Czas trwania zabiegów

Wszyscy ludzie inaczej reagująna mikrowibracje, dlatego czas trwania pierwszych zabiegów powinien byćniewielki, następnie można go stopniowo wydłużać. Należysię trzymać tej zasady, w inny sposób procesu leczenia nie przyspieszy się. Już kilka minut zabiegu powoduje poprawę ukrwienia. Kilka krótkich zabiegów w ciągu dnia jest lepsze, niż jeden długi zabieg. Zabiegi można czasami pomijać, niewiele wydłuży to proces leczenia. Odnowa organizmu to spore obciążenie dla organizmu. W celu uniknięcia obciążeń czas jednego zabiegu nie powinien przekraczać 50 minut, sumaryczny czas oddziaływania za dobę - nie więcej niż 2 godziny.

Instalacja wibrofonów

W procesie leczenia bardzo ważne jest, aby wibrofony były poprawnie umieszczone. Zasięg działania VITAFON-u to około 7 centymetrów, niedokładność w granicach 1-2 centymetrów przy umieszczaniu wibrofonów nie ma znaczenia. Znacznie ważniejszy jest wybór równej powierzchni, aby między membraną a ciałem nie było szczeliny - mikrowibracje przez powietrze są tłumione. Wibrofony powinny dokładnie, lecz bez wysiłku przylegać do ciała w określonych obszarach. Wyznacznikiem prawidłowości ich umieszczenia jest maksymalne odczucie mikrowibracji w najniższych częstotliwościach.
W czasie zabiegów wibrofony nie poruszają się. Przy zabiegach po stronie pleców wygodniej jest przeprowadzać seans leżąc, na miękkim podłożu. Wibrofony podkłada się po prostu pod plecy w wybranym obszarze membranami do ciała.
Na twarzy i klatce piersiowej wibrofony zazwyczaj przytrzymuje się rękoma. Na kończynach i w obszarze szyi wygodniej jest skorzystać z elastycznego bandaża. Przy leczeniu stawów rąk i nóg zaleca się instalowanie wibrofonów pod kątem 90 stopni względem siebie, lecz nie jest to obowiązkowe. Kąt może być od 60 do 120 stopni. Niepożądane jest umieszczanie wibrofonów naprzeciwko siebie, ponieważ przy takim położeniu drgania mogą się wzajemnie znosić.

Doznania

W czasie zabiegów albo nie ma żadnych doznań, albo występuje przyjemne uczucie ciepła i wibracji. Przy chronicznych chorobach dochodzi czasem do zaostrzenia objawów choroby. Trzeba zaznaczyć, że zjawisko to przy leczeniu chorób przewlekłych jest normalne i świadczy o pozytywnych zmianach w organizmie. Zaostrzenia tych objawów można uniknąć, jeżeli dawkę leczniczego oddziaływania zwiększa się stopniowo i stosuje się, w razie konieczność, środki przeciwzapalne lub bakteriobójcze, na przykład jod. Jednak nawet zastosowanie niezbędnych środków farmaceutycznych nie może zagwarantować, że leczenie będzie się odbywać bez zaostrzenia objawów choroby, ponieważ każdy organizm jest inny.
Zaostrzenie objawów choroby, które zazwyczaj następuje w 4-7. dobie od rozpoczęcia kuracji, nie jest niczym strasznym - powinno przejść po 10-14 dniach. Można spróbowaćskrócić czas trwania zabiegów i skonsultować się z lekarzem odnośnie dawki lekarstw. Jeżeli objawy te nie przejdą po upływie dwóch tygodni, należy poddać się bardziej szczegółowym badaniom. Przed leczeniem każdej chronicznej choroby zaleca się przeprowadzić profilaktyczne zabiegi VITAFON-em w obszarze nerek i w odpowiedzialnym za chory narząd odcinku kręgosłupa. W takim wypadku efektywność leczenia znacznie wzrośnie.
 

Czas leczenia

Jak prędko można liczyć na wyzdrowienie? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Wszystko zależy od ilości i charakteru zmian, które nagromadziły się w organizmie. Oparzenie 1-2. stopnia, początki kataru, świeże stłuczenia - jeżeli natychmiast zacznie się leczyć, to całkowicie można zapobiec powstawaniu objawów choroby. W tym samym czasie proste złamanie nawet przy wykorzystaniu VITAFON-u nie zrośnie się szybciej niż po upływie 2 tygodni. Im więcej chorób, tym dłużej będzie trwać leczenie. Chory, który chodził o kulach z powodu artretyzmu nie wyzdrowieje po jednym zabiegu, tak samo jak nie wyzdrowieje po seansie czarnej lub białej magii. Cuda się nie zdarzają. Zdolność do regeneracji organizmu jest ograniczona. Z wiekiem i przy pewnych chorobach dodatkowo obniża się. Kiedy mówimy, że VITAFON odbudowuje przewodnictwo komórek nerwowych po 1-2 zabiegach, nie oznacza to jeszcze wyzdrowienia. Przywrócenie prawidłowego funkcjonowania narządu jest niezbędnym warunkiem pomyślnego przebiegu leczenia. Od tego wyzdrowienie dopiero się zaczyna. Im dłużej chorujemy, tym więcej w naszym organizmie uszkodzeń i tym dłuższe będzie leczenie.
Czasem po przeprowadzonym terapii u chorego nie następuje żadna poprawa samopoczucia. Zazwyczaj bywa tak w przypadkach, kiedy pierwotna przyczyna choroby nie została zdiagnozowana dokładnie, nie wszystkie choroby zostały ujawnione, albo czas leczenia okazał się niewystarczający. Przecież prędkość procesów leczniczych w organizmie jest ograniczona i czasem chory musi zastosować kilka etapów kuracji, zanim odczuje poprawę.

Bardzo trudne jest diagnozowanie chorób kręgosłupa, a bardzo często właśnie tam ukryta jest przyczyna choroby. Dlatego, jeżeli po przeprowadzonych seansach terapeutycznych nie ma żadnych zmian, zaleca się uściślić diagnozę, sprawdzić, czy ściśle przestrzegana jest metodyka leczenia i dokonywać profilaktycznych zabiegów w na odpowiednich odcinkach kręgosłupa.

Typowa kuracja trwa dwie tygodnie. Zazwyczaj przy wieloletnich chronicznych chorobach istotne polepszenie osiąga siępo upływie trzech-czterech miesięcy. Praktyka stosowania VITAFON-u mówi, że przy periodycznym zastosowaniu urządzenia poprawa następuje w ciągu dwóch lat.

Jaka jest granica odbudowy funkcjonowania organizmu przy leczeniu z wykorzystaniem VITAFON-u, na razie nie wiadomo. Oczywiste jest, że możliwości urządzenia są ogromne, lecz podczas leczenia potrzebny jest upór i cierpliwość. Niewiele chorób można wyleczyć podczas jednej kuracji. Realny czas leczenia w dużej mierze zależy od tego, ile zabiegów dokonuje się w ciągu doby. Leczniczy efekt jest proporcjonalny do łącznego czasu przeprowadzonych zabiegów. Lecz nie jest tak do końca. Efekt oddziaływania urządzenia obserwuje się w ciągu 4-6 godzin, dlatego 3 zabiegi na dobę dają maksymalny efekt. Są i ograniczenia dotyczące łącznego czasu oddziaływania VITAFON-em na różne narządy. Uwarunkowane jest to tym, że proces leczenia to duże obciążenie dla organizmu. Dobrze jest leczyć się stopniowo, aby nie powodować dyskomfortu. Dlatego we wszystkich proponowanych schematach lecznicza dawka zwiększana jest stopniowo, aby organizm nastawił się na intensywne leczenie. Kryterium optymalności jest samopoczucie i aktywność życiowa.


Opinie specjalistów na temat stosowania urządzeń VITAFON w leczeniu różnych chorób i urazów:

 
"Terapia wibroakustyczna dotyczyła urazów sportowych w obszarze stawów skokowych, kolanowych, łokciowych, barków oraz uszkodzeń mięśni przykręgosłupowych, mięśnia czworoglowego uda, mięśnia brzuchatego łydki. Terapia dotyczyła również dolegliwości związanych ze zmęczeniami powolnymi mięśni wynikającymi z wysiłków sportowych jako element restytucji powysiłkowej.

We wszystkich dolegliwościach w których zastosowano VITAFON uzyskano pozytywne efekty potwierdzone badaniami ultrasonograficznymi przed i po zakończeniu postępowania terapeutycznego. Na podstawie 4-miesięcznej obserwacji oraz publikacji dostarczonych drogą e-mailową metoda wibroakustyki w rehabilitacji po urazach sportowych oraz przeciążeń układu ruchu powinna znaleźć swoje należne miejsce w rehablitacji sportowej."

***

"[...] Terapia ta nie wykorzystywana do tej pory w Polsce może być alternatywą dla innych zabiegów fizykoterapeutycznych o podobnym działaniu, bądź też ich wartościowym uzupełnieniem. W terapii wibroakustycznej wykorzystywane są następujące zjawiska elektrofizjologiczne:

• oddziaływaniu na wrzeciona mięśniowe regulując spoczynkowy tonus mięśni tym samym doprowadzając ostatecznie do ich rozluźnienia i zmniejszenie dolegliwości bólowych.
• wraz z wprowadzeniem tkanek w drgania zgodnie z generowaną częstotliwością dochodzi na skutek tarcia do wytwarzane ciepła.
• w zakresie mniejszych częstotliwości poprzez odruch neurowegetatywny wpływa na grę naczyniową drobnych naczyń tętniczych wywołując efekt wazodylatacyjny
• w zakresie wyższych częstotliwości mogą oddziaływać na mięśniówkę gładka dając większą szansę na ich skurcz wywołując efekt zwiększonego odprowadzenia limfy.

[...]
Urządzenie Vitafon jest urządzeniem bezpiecznym z punktu widzenia terapeutycznego, przeznaczonym do stosowania w lecznictwie zamkniętym, ambulatoryjnym, sanatoryjnym oraz do samodzielnego stosowania przez pacjenta w domu, po uprzedniej konsultacji specjalisty i pod jego kontrolą.

Na podstawie powyższego rekomendujemy urządzenie Vitafon i prowadzoną za pomocą jego terapię mechaniczną do stosowania w zabiegach fizjoterapeutycznych."
Polskie Towarzystwo Fizjoterapii

***

"Kilka miesięcy temu, do zakładu w którym pracuję został przyjęty 33-letni pacjent po operacji stawu skokowego górnego. Ruchy w stawie stosunkowo szybko wracały do fizjologicznych zakresów, jednak problemem pozostawało upośledzenie czucia powierzchownego. Zdecydowaliśmy się na terapię wibroakustyczną obszaru pooperacyjnego. Początkowo pacjent podchodził do niej sceptycznie, jednak już po 2 dniu wykonywania zabiegów zapytał z niedowierzaniem "Czy to naprawdę mogło mi pomóc? Sam nie wiem jak to możliwe, ale czucie staje się wyraźniejsze." Pacjent przebywał w zakładzie 2 tygodnie. Do końca pobytu wykonywano zabiegi aparatem VITAFON dwa razy na dobę. W dniu wypisu czucie w miejscu pooperacyjnym oceniał jako porównywalne z czuciem w zdrowej kończynie."

Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Nordic - walking idealny sport dla kobiet w ciąży

Jestem w ciąży  i zainteresował mnie teraz bardziej niż wcześniej artykuł o nordic walking w ciąży. Będąc fizjoterapeutką i instruktorką tego sportu wiem, że może być to jedna z form aktywności u kobiet, które nie mają przeciwwskazań do wykonywania wysiłku fizycznego oczywiście. Tempo dostosowuje każda przyszła mamusia :) Sama chodzę z kijkami po parku na Zdrowiu w Łodzi, co prawda rzadko widuję kobietki z brzuszkami i z kijkami - a szkoda, bo na prawdę jest wiele korzyści dla mamy i dzidziusia zwłaszcza, kiedy pogoda dopisuje i żal siedzieć w domu. Oto treść artykułu, który jest rzetelny i warto się nim zainteresować jeśli chcecie rozpocząć marsz z kijami i dzidzią :)

Kiedy brzuszek wyraźnie się już zaokrąglił, a przyszłej mamie zależy na utrzymaniu figury i dobrym samopoczuciu, warto spróbować aktywnego wypoczynku, będącego jednocześnie doskonałą okazją do utrzymania kondycji przed porodem jak i po nim, czyli nordic walking. Uwaga, spala się przy nim prawie o połowę więcej kalorii niż przy zwykłym marszu.

Nordic walking narodził się kilkanaście lat temu w Finlandii, jako forma treningów letnich dla narciarzy, a później znalazł uznanie nie tylko u sportowców. To jedna z najbezpieczniejszych form aktywności - bez ryzyka mogą go uprawiać kobiety w ciąży i po porodzie. Jedynym przeciwwskazaniem jest nakaz leżenia wydany przez lekarza, w każdej innej sytuacji ten sport powoduje poprawę aparatu ruchowego i odciążanie stawów biodrowych i kolanowych. To sposób na wypoczynek fizyczny, ale także psychiczny - podczas ćwiczeń zmniejsza się wydzielanie hormonów stresu, a wskutek wysiłku fizycznego organizm zaczyna wytwarzać endorfiny zmniejszające ból i poprawiające nastrój. W ciąży "narty" włóż

Chodzenie po nordycku to forma ruchu oparta na marszu połączonym z techniką jazdy na nartach biegowych w postaci odpychania się od ziemi. Do odbicia się od podłoża służą specjalnie skonstruowane kije -cieńsze od trekingowych, lekkie, zbudowane ze specjalnych elastycznych materiałów. Dzięki temu amortyzują wstrząsy powstałe przy odbiciu od ziemi. Kije mają uchwyty oraz w wymienne końcówki, używane w zależności od rodzaju podłoża. Nie radzimy chodzić po nordycku z innymi kijami np. trekingowymi czy narciarskimi, to niebezpiecznie obciąża stawy łokciowe, ponieważ ich rękojeść wyprofilowana jest do podpierania się, a nie odpychania od podłoża. Zanim więc kupimy kije do nordic walking, upewnijmy sie, czy ktoś nie usiłuje sprzedać nam kijków do nart albo trekingowych. Przyjrzyjmy się również cenie - jeśli coś jest bardzo tanie, to mamy szansę trafić na podróbki niskiej jakości, wykonane z gorszych materiałów, wskutek czego kije będą pękać. Szczególnie zakupy na aukcjach internetowych warto potraktować z dużą ostrożnością.

A zainwestować w dobre kije do nordic walking warto, bo dzięki nim nie garbimy się, a układ krążenia i oddechowy wydajniej pracują. Przy okazji odciążamy kręgosłup i stawy nóg, poruszamy się efektywniej i bezpieczniej, co jest ważne szczególnie w bardziej zaawansowanej ciąży. Know how

Co jest potrzebne, aby rozpocząć treningi? Podstawa to odpowiednie obuwie - sportowe i wygodne, na grubej podeszwie - oraz ubranie, dopasowane do pory roku i warunków atmosferycznych. No i kije - ich długość zależna jest od wzrostu użytkownika, sposobu chodzenia i maszerowania (w przypadku kobiet w ciąży i świeżo upieczonych mam raczej rekreacyjne niż sportowe). Ważna jest również waga - im osoba bardziej masywna, tym kije powinny być odpowiednio mocniejsze.

Chodzenie z kijami wymaga ćwiczeń i praktyki - nie opieramy się na nich jak na lasce, lecz "odbijamy" - połowa sukcesu to złapać rytm plus odpowiedni, skrętny ruch ramion i bioder. Można intuicyjnie nauczyć się chodzić z kijami, ale pierwszych kilka zajęć najbezpieczniej jest odbyć pod okiem instruktora, który pomoże dobrać odpowiedni sprzęt i nauczy w jaki sposób to robić - do opanowania odpowiedniej techniki marszu wystarczy zaledwie kilka spotkań, podczas których nauczymy się prawidłowo poruszać naprzemiennie kończynami. Lepsze od marszu

Nordic walking to przyjemna, bezpieczna i wygodna metoda relaksowania się i utrzymania kondycji fizycznej. To forma sportu który można uprawiać w każdym miejscu i warunkach, niezależnie od pory roku, z możliwością maszerowania w dowolnym czasie i tempie. Dzięki stosowaniu kijów podczas marszu zaangażowanych jest ok. 90% mięśni, również tych, które normalnie nie są używane - wzmacniają się mięśnie grzbietu, ramion, obręczy barków. To również doskonały sposób na pozbycie się nadprogramowych kilogramów po porodzie - nordic walking świetnie pomaga zrzucić wagę, bo łatwo tu uzyskać takie natężenie ruchu, które powoduje spalanie kalorii większe o ponad 40% niż przy zwykłym marszu.

Marsze nordyckie można uprawiać właściwie wszędzie - najlepiej nadają się do tego tereny zielone - parki, lasy, a także plaża i góry, zarówno polne ścieżki jak i asfaltowe szosy, można też chodzić w domu czy na siłowni. Ze względu na dobro niemowlęcia nie zaleca się maszerowania z maluchem w nosidle czy chuście, dlatego zwróćmy uwagę, aby było to podłoże odpowiednie dla kół wózka, który obok maszerującej mamy będzie prowadził tato.

Artykuł ze strony Gazeta.pl

Po zabiegu

Po przystawieniu pijawki u pacjenta może wystąpić:

• zaczerwienienie skóry, opuchnięcie, pieczenie i swędzenie wokół rany, które ustępują po kilku dniach i nie są powodem do zmartwienia. Taki stan można złagodzić poprzez zastosowanie maści zapobiegającej swędzeniu np. Fenistil żel, maść arnikowa, żel aloesowy, opatrunki z roztworu octu jabłkowego lub puder w mentolu,
• można zażyć wapno (Calcium C), Zyrtec lub Allertec w przypadku wystąpienia uczulenia,
• Ran nie wolno rozdrapywać, starać się nie dotykać, bo może wdać się infekcja !!!
• Do dezynfekcji najlepiej używać sprawdzonych i skutecznych preparatów np. Octanisept, Skinsept w sprayu,
• Po terapii nie należy wykonywać ciężkich prac i ograniczać ruchliwość,
• Po zabiegu pacjent może odczuwać zmęczenie, osłabienie oraz senność,
• UWAGA !!! Na opuchnięcia nie wolno robić okładów z sody i octu ! Można unieść kończyny dolne bądź górne nieco powyżej poziomu serca,

Jak należy przygotować się do zabiegu hirudoterapii ?

Konieczne jest, aby pamiętać, że pijawka lekarska używana do zabiegów musi pochodzić z legalnego źródła - hodowli laboratoryjnej. Pijawki z niewiadomego źródła stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia. Zabieg powinien być wykonywany przez doświadczoną i uprawnioną do tego typu terapii osobę. 

• Dzień przed planowanym zabiegiem nie należy spożywać alkoholu, a także jeść ostrych potraw,
• Nie smarować miejsca do zabiegu maściami lub kremami, a także nie myć się perfumowanymi żelami czy mydłami,
• Spożywać duże ilości wody mineralnej niegazowanej,
• Wszystkie wątpliwości wyjaśniać z terapeutą prowadzącym zabieg,
• Podczas terapii, szczególnie przez pierwsze 10-15 minut może być odczuwalne uczucie umiarkowanego bólu, szczypania, swędzenia, parzenia, które w trakcie zabiegu przemija.